MKS Zaborze Zabrze 1999 - strona nieoficjalna

Strategicznym celem szkolenia nie są bieżące (doraźne) wyniki sportowe uzyskiwane przez daną drużynę młodzieżową.

Pamiętajmy! Medale , zdobywane nawet w rywalizacji międzynarodowej, wśród 14-to, 16-to czy 18-latków nie są żadnym gwarantem, czy nawet wiarygodną przesłanką, że analogiczne sukcesy będą powtórzone przez tych samych piłkarzy za kilka lat wśród seniorów. Ważniejszą przesłanką jest tutaj bowiem kompletność procesu szkolenia, która pozwala w pełni rozwinąć potencjalne możliwości (talent) piłkarza. 

Prawidłowości te zostały już opisane i zweryfikowane w innych, bardziej wymiernych niż piłka nożna dyscyplinach sportu. Popatrzmy na naukowo opracowane doświadczenia lekkoatletyki, dyscypliny, z której przez długie lata czerpano wzory w zakresie przygotowania kondycyjnego.

W lekkiej atletyce wyróżniono dwa modele treningu i odpowiadające im dwa typy karier sportowych.

Model progresywny to koncepcja pracy długofalowej, oparta na stopniowym i pełnym wykorzystaniu różnorodnych bodźców treningowych. Koncepcja silnie podporządkowana prawidłowościom biologicznego i psychicznego rozwoju - zakładająca ewolucyjne (ilościowe i strukturalne) zmiany w modelu stosowanych obciążeń na rzecze środków specjalnych. W treningu progresywnym wiodącą rolę spełniały ćwiczenia wszechstronne (W), następnie ukierunkowane (U), zaś rola obciążeń specjalnych (S) była najmniejsza.

 Niestety, sportowcy dochodzący tą drogą do mistrzostwa (co trwało przeciętnie 8-10 lat) najczęściej w młodszych kategoriach wieku nie odnoszą spektakularnych sukcesów.

Z kolei model intensywny jest bardzo atrakcyjny dla młodych sportowców. Intensywny, specjalistyczny trening powoduje, że szybko (częst już po 4-6 latach) uzyskują przewagę nad swoimi rówieśnikami i z reguły wygrywają większość najważniejszych zawodów. Często kreowani są na gwiazdy sportu młodzieżowego. W ramach treningu intensywnego najwięcej miejsca zajmują ćwiczenia specjalne, następnie ukierunkowane i wszechstronne (porządek ćwiczeń: S-U-W).

 Niestety - najczęściej pułap wynikowy uzyskany w 17-18 roku życia jest finalnym poziomem, którego w istotny sposób nie są w stanie poprawić w kategorii seniora.

W dyscyplinach wymiernych poziom sportowy można podać w sekundach, metrach czy kilogramach - w piłce nożnej stagnację wyników określamy najczęściej terminem "niespełniony talent".

  Należy pamiętać, że wartościowe osiągnięcia w wieku dziecięcym nie zawsze gwarantują sukcesy w wieku dojrzałym. Zjawisko to wynika z dość powszechnego faktu, że sukces w młodym wieku uzyskują zazwyczaj osobnicy wcześnie dojrzewający. 

Z metodycznego punktu widzenia można wyróżnić 5 etapów pracy:

1) etap przygotowania wstępnego (do 10 r.ż.),

2) etap nauczania podstawowego (11-13 lat),

3) etap doskonalenia opanowanych umiejętności (14-15 lat),

4) etap trenowania (16-17 lat),

5) etap kształtowania maksymalnych możliwości sportowych (od 18 r.ż. do zakończenia kariery). W Waszym przypadku ku końcowi zmierza etap 2.

Etap nauczania podstawowego (11-13 lat)

Do głównych zadań etapu nauczania podstawowego zaliczamy:

- podnoszenie zdrowotności i tężyzny organizmu,

- kształtowanie cech woli ze szczególnym zwracaniem uwagi na godzenie nauki z zajęciami szkoleniowymi,

- zwiększanie potencjalnych możliwości sprawnościowych zgodnie z rytmem rozwoju biologicznego,

- opanowanie wszechstronnych umiejętności technicznych,

- opanowanie indywidualnej i zespołowej taktyki,

- kształtowanie umiejętnego wykorzystania posiadanych umiejętności technicznych i taktycznych w różnych formach gry, a szczególnie w małych grach.

Etap nauczania podstawowego w aspekcie rozwoju osobniczego to czas stosunkowo spokojnych przemian. Sylwetka i motoryka chłopców w wieku 11-13 lat sprawia wrażenie harmonijnej. W układzie kostno-stawowym dochodzi do definitywnego ukształtowania krzywizn kręgosłupa. Układ oddechowo-naczyniowy rozwija się spokojnie, oddech staje się głębszy, wskaźniki wydolności tlenowej są wysokie.

Dzięki doskonaleniu funkcji centralnego układu nerwowego (dalsze pofałdowanie kory mózgowej), wzrastają możliwości koordynacyjno-regulacyjne. Chłopcy szybko i dokładnie przyswajają sobie nawet dosyć złożone elementy koordynacyjne (techniczne). Potrafią skupić uwagę na pojedynczych czynnościach. W sumie jest to najodpowiedniejszy okres do intensywnego nauczania techniki. Koncentracja uwagi nie jest jednak w pełni rozwinięta - stąd częste przypadki braku cierpliwości w dążeniu do opanowania nauczanego elementu.

Na koniec przypomnienie pewnego sprawdzianu. Spróbujcie się z nim zmierzyć.

http://www.wgrane.pl/Prezes-TURBOKOZAK

W oparciu o tekst D. Śledziewskiego i R. Kapery.

• Komentarzy [0]
• czytano: [529]
• DO